پارتیشن بندی هارد از 0 تا 100: راهنمای جامع برای SSD، HDD، ویندوز، لینوکس و هارد اکسترنال

معمولاً پارتیشن بندی هارد با این سؤال ساده همراه است: چرا هارد من باید به چند تکّه تقسیم شود؟ مگر یک حافظه، یک فضای خالی برای ریختن اطلاعات نیست؟ پاسخ ساده است: چون یکی از بهترین کارها برای مدیریت و بهینه‌سازی فضای ذخیره‌سازی است. ما انسان‌ها با همه ادعایی که در نظم‌بخشی به جهان داریم، وقتی به هارد می‌رسیم نیاز به مرز، ساختار و تفکیک داریم.

در این راهنمای جامع، مفاهیم ابتدایی تا پیشرفته پارتیشن بندی هارد را بررسی خواهیم کرد. خواه هارد شما HDD کلاسیک باشد یا SSD مدرن، خواه بخواهید در ویندوز پارتیشن بندی کنید یا در لینوکس، حتی اگر پای یک هارد اکسترنال ساده در میان باشد، آشنایی با اصول پارتیشن بندی هارد دیسک می‌تواند نظم و سرعت شما را در مدیریت داده‌ها دگرگون کند.

پارتیشن‌بندی هارد چیست؟

پارتیشن‌بندی هارد یعنی تقسیم‌کردن فضای یک دیسک فیزیکی به بخش‌های مجزا که هرکدام می‌توانند به‌صورت مستقل توسط سیستم‌عامل شناسایی و استفاده شوند. به هرکدام از این بخش‌های جدا و مستقل پارتیشن گفته می‌شود. هر پارتیشن می‌تواند نقش متفاوتی داشته باشد: محل نصب سیستم‌عامل، ذخیره‌سازی اطلاعات یا حتی بازیابی سیستم. پارتیشن‌بندی همان «نقشه‌کشی درون حافظه» است؛ مرزهایی ساختگی که با هدف نظم‌بخشی و بهره‌وری بیشتر ترسیم می‌شوند.

این فرایند نوعی معماری اطلاعاتی است؛ یعنی شما با این کار تعیین می‌کنید کدام اطلاعات در کجا قرار بگیرد، چگونه رشد کند و چطور محافظت شود؛ پس پارتیشن بندی هارد علاوه بر ضرورتی که در سامان‌دهی اطلاعات دارد، بر روی عملکرد و عمر مفید دستگاه نیز تأثیر مستقیمی دارد.

نگاهی به انواع پارتیشن بندی هارد

در معماری یک هارد، همه چیز با انتخاب نوع پارتیشن آغاز می‌شود. اگر ساختار پارتیشن بندی هارد را اشتباه انتخاب کنید، ممکن است بخشی از فضای آن بلااستفاده باقی بماند یا سیستم‌عاملتان به درستی نصب نشود.

1. پارتیشن Primary

پارتیشن Primary یا اصلی، همان خانه اولی است که سیستم‌عامل‌ها برای زندگی‌شان انتخاب می‌کنند. در سیستم‌هایی که از ساختار MBR استفاده می‌کنند، تنها امکان تعریف ۴ پارتیشن Primary وجود دارد. یکی از این پارتیشن‌ها می‌تواند محل نصب سیستم‌عامل باشد و بوت‌لودر را در خود جای دهد.

ویژگی‌های پارتیشن Primary:

• مستقیم و قابل‌بوت است.
• برای نصب ویندوز، اغلب به یک پارتیشن Primary نیاز دارید.
• بیش از ۴ عدد از این نوع پارتیشن (در MBR) ممکن نیست.

2. پارتیشن Extended و Logical

وقتی خواستید بیشتر از چهار پارتیشن داشته باشید، Extended وارد کار می‌شود که شامل چندین پارتیشن Logical است. Extended پارتیشنی نیست که خودش داده‌ای ذخیره کند؛ بیشتر شبیه به ظرفی است که در دل خود پارتیشن‌های Logical را نگه می‌دارد.

هر پارتیشن Logical می‌تواند مثل یک پارتیشن مستقل رفتار کند، با این تفاوت که خودش مستقیماً قابل بوت شدن نیست (مگر در تنظیمات خاص). اما برای ذخیره فایل‌ها، برنامه‌ها و حتی سیستم‌عامل‌های ثانویه، انتخاب مناسبی است.

ویژگی	پارتیشن Primary	پارتیشن Logical
کاربرد	نصب سیستم‌عامل، بوت کردن سیستم، ذخیره‌سازی فایل‌های اصلی	ذخیره‌سازی داده‌های غیرسیستمی، آرشیو، بک‌آپ‌گیری
محدودیت	حداکثر ۴ پارتیشن Primary در هر هارد (در حالت MBR)	تعداد نامحدود در پارتیشن Extended، اما نیاز به پارتیشن Extended دارد
موقعیت بوت	قابلیت بوت شدن (مناسب برای نصب ویندوز یا لینوکس)	غیرقابل بوت، فقط برای ذخیره‌سازی داده‌ها

3. پارتیشن‌های GPT و MBR

در سیستم‌های کهنه و نو MBR و GPT دو استراتژی متفاوت برای پارتیشن بندی هارد هستند.

• MBR (Master Boot Record): مناسب برای هاردهای قدیمی‌تر و سیستم‌های با ظرفیت کمتر از 2 ترابایت.
• GPT (GUID Partition Table): مدرن‌تر، مناسب برای هاردهای بزرگ‌تر و سیستم‌های جدید.

ویژگی	MBR	GPT
حداکثر حجم قابل پشتیبانی	۲ ترابایت	تا ۹.۴ زتابایت
تعداد پارتیشن	حداکثر ۴ (Primary)	تا ۱۲۸ پارتیشن
سازگاری	قدیمی‌تر، سازگار با BIOS	جدیدتر، مناسب برای UEFI
قابلیت اطمینان	آسیب‌پذیر در برابر خرابی بوت سکتور	دارای چند نسخه بک‌آپ از جدول پارتیشن

اگر هارد شما بالای ۲ ترابایت است یا سیستم‌عامل جدیدی مانند ویندوز ۱۰ یا ۱۱ نصب می‌کنید، GPT گزینه بهتری است.

چرا باید هارد را پارتیشن‌بندی کنیم؟

پارتیشن بندی هارد، مثل نظم‌دادن به قفسه‌های یک کتابخانه است؛ بدون آن، اطلاعات پخش‌وپلا می‌شوند؛ بنابراین پارتیشن‌بندی تصمیمی استراتژیک برای مدیریت بهتر داده‌ها، امنیت بیشتر و عملکرد سریع‌تر سیستم است.

در ادامه چند دلیل کلیدی برای پارتیشن بندی هارد (چه SSD و چه HDD) آورده‌ایم:

1. جداکردن سیستم‌عامل از اطلاعات شخصی: وقتی سیستم‌عامل در یک پارتیشن جدا نصب شود، در زمان خرابی یا نیاز به نصب مجدد ویندوز یا لینوکس، دیگر لازم نیست نگران حذف‌شدن فایل‌های شخصی باشید.
2. بهبود عملکرد و کاهش چندپارگی (fragmentation): تقسیم هارد به پارتیشن‌های مجزا باعث می‌شود داده‌ها به‌صورت مرتب‌تر ذخیره شوند و سیستم سریع‌تر آن‌ها را بخواند، مخصوصاً در پارتیشن بندی هارد ssd که ساختار عملکردی خاص خودش را دارد.
3. افزایش امنیت اطلاعات: اگر یکی از پارتیشن‌ها آسیب ببیند یا ویروسی شود، پارتیشن‌های دیگر در امان می‌مانند. این مسئله در پارتیشن بندی ویندوز و حتی هارد اکسترنال اهمیتی دوچندان دارد.
4. مدیریت بهتر فضای ذخیره‌سازی: مثلاً می‌توانید یک پارتیشن را فقط به پروژه‌های کاری اختصاص دهید، یکی را برای بازی‌ها و دیگری را برای بک‌آپ. نتیجه؟ هر چیز در جای خودش است.
5. راه‌اندازی چند سیستم‌عامل (Dual Boot): اگر می‌خواهید ویندوز و لینوکس را کنار هم داشته باشید، بدون پارتیشن بندی هارد، تقریباً غیرممکن است.
6. بازیابی ساده‌تر اطلاعات: هنگام بروز خطا یا خرابی سیستم، بازیابی فایل‌ها از یک پارتیشن جدا راحت‌تر از سروکله زدن با کل حافظهٔ به‌هم‌ریخته است.

چه حافظه‌هایی نیاز به پارتیشن‌بندی دارند؟

پارتیشن بندی هارد فقط مخصوص کاربران حرفه‌ای یا متخصصین فناوری نیست؛ تقریباً هر کسی که از یک ابزار ذخیره‌سازی استفاده می‌کند، می‌تواند از آن بهره ببرد. اما کدام حافظه‌ها نیازمند پارتیشن‌بندی هستند؟

۱. هارد دیسک (HDD)

پادشاه حافظه‌های کلاسیک که هنوز در بسیاری از سیستم‌ها حکم‌فرماست. پارتیشن بندی هارد دیسک باعث می‌شود فایل‌ها بهتر دسته‌بندی شوند، از شلوغی بیش از حد جلوگیری شود و دسترسی به اطلاعات سریع‌تر انجام گیرد. مخصوصاً اگر حجم بالایی از داده دارید یا با فایل‌های سنگین کار می‌کنید.

۲. هارد SSD

پارتیشن بندی هارد ssd شاید به‌اندازه پارتیشن بندی hard HDD ضروری به نظر نرسد؛ اما همچنان فواید زیادی دارد. مثل نصب سیستم‌عامل در یک بخش و ذخیرهٔ پروژه‌ها در بخشی دیگر. توجه داشته باشید که ساختار SSD با HDD فرق دارد؛ بنابراین در پارتیشن‌بندی آن باید از ابزارهای به‌روز و سازگار استفاده کرد.

۳. هارد اکسترنال

هاردهای اکسترنال معمولاً برای انتقال داده یا پشتیبان‌گیری استفاده می‌شوند. پارتیشن بندی هارد اکسترنال می‌تواند امنیت فایل‌ها را افزایش دهد (مثلاً با اختصاص یک پارتیشن رمزدار) یا نظم بیشتری برای نگهداری اطلاعات پروژه‌های مختلف ایجاد کند.

۴. درایوهای USB

ممکن است عجیب به نظر برسد، اما حتی فلش‌های USB هم می‌توانند پارتیشن‌بندی شوند. این کار مخصوصاً زمانی خوب است که بخواهید یک بخش را برای بوت کردن سیستم و بخش دیگر را برای ذخیره‌سازی فایل‌ها نگه دارید.

آموزش پارتیشن بندی هارد: گام‌به‌گام

در این بخش وارد فاز عملیاتی خواهیم شد و آموزش گام‌به‌گام پارتیشن بندی هارد hdd، ssd، پارتیشن بندی هارد در ویندوز، لینوکس و هارد اکسترنال را با جزئیات کامل بررسی خواهیم کرد.

۱. پارتیشن بندی هارد در ویندوز

در ویندوز، چند روش مختلف برای پارتیشن بندی هارد وجود دارد که بسته به سطح مهارت شما و نیازتان می‌توانید یکی را انتخاب کنید. در ادامه سه روش رایج را آموزش می‌دهیم:

الف) پارتیشن بندی ویندوز با Disk Management

۱- کلیدهای Win + R را فشار دهید تا پنجره‌ی Run باز شود.

۲- عبارت diskmgmt.msc را وارد کرده و روی OK کلیک کنید.

۳- در پنجره‌ی Disk Management، روی درایوی که می‌خواهید از آن پارتیشن جدا کنید راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی Shrink Volume را انتخاب کنید.

۴- مقدار فضای موردنظر برای جدا کردن (به مگابایت) را وارد کرده و روی Shrink کلیک کنید.

پس از ساخت فضای Unallocated، روی آن راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی New Simple Volume را انتخاب کنید.

روی Next کلیک کرده، اندازه‌ی Volume را تأیید کنید، سپس یک حرف برای درایو انتخاب کنید.

در مرحله‌ی بعد، گزینه‌ی Format this volume را انتخاب کنید، نوع فایل سیستم را معمولاً روی NTFS بگذارید، نام درایو را وارد کنید و روی Finish کلیک کنید.‌

ب) پارتیشن بندی ویندوز با CMD (خط فرمان)

هشدار: این روش کمی پیشرفته‌تر است و باید با دقت انجام شود.

کلیدهای Win + S را فشار دهید، سپس cmd را جست‌وجو کنید. روی Command Prompt راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی Run as administrator را بزنید.

در پنجره‌ی باز شده، دستور diskpart را تایپ کرده و Enter بزنید.

diskpart

دستور list disk را وارد کنید تا دیسک‌های موجود نمایش داده شوند.

list disk

با دستور select disk X دیسک موردنظر را انتخاب کنید (به‌جای X شماره‌ی دیسک را وارد کنید).

select disk X

حالا دستور create partition primary size=XXXX را وارد کنید (به‌جای X اندازه‌ی پارتیشن را به مگابایت وارد کنید).

create partition primary size=X

سپس دستور format fs=ntfs quick را برای فرمت سریع وارد کنید.

format fs=ntfs

در نهایت با دستور assign letter=Z (یا هر حرف دلخواه) یک حرف درایو اختصاص دهید.

assign letter=Z

با دستور exit از محیط DiskPart خارج شوید.

exit

دستورات استفاده شده در cmd برای پارتیشن بندی ویندوز:

list disk
select disk X
create partition primary size=XXXX
format fs=ntfs quick
assign letter=X

ج) پارتیشن بندی ویندوز با نرم‌افزار

اگر پارتیشن بندی هارد در ویندوز را با رابط کاربری گرافیکی ترجیح می‌دهید و دنبال امکانات بیشتر مثل ادغام، انتقال یا بازیابی پارتیشن هستید، نرم‌افزار زیر یکی از بهترین گزینه‌ها است:

نرم‌افزار پیشنهادی: MiniTool Partition Wizard

۱- نرم‌افزار را نصب و اجرا کنید.

۲- در لیست دیسک‌ها، دیسکی را که می‌خواهید پارتیشن‌بندی کنید انتخاب کنید.

روی پارتیشن موردنظر راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی Split یا Resize/Move را انتخاب کنید.

اندازه‌ی پارتیشن جدید را مشخص کرده و روی OK کلیک کنید.

برای ساخت پارتیشن جدید، روی فضای Unallocated کلیک کرده و گزینه‌ی Create را بزنید.

تنظیمات دلخواه مانند نام، فایل سیستم (NTFS یا FAT32) و حرف درایو را وارد کنید.

در نوار بالایی، روی Apply کلیک کنید تا تغییرات اعمال شود.

نرم‌افزارهای جایگزین:

• AOMEI Partition Assistant
• EaseUS Partition Master

۲. پارتیشن بندی هارد در لینوکس

در لینوکس نیز ابزارهای مختلفی برای پارتیشن بندی هارد وجود دارد. در ادامه دو روش رایج را آموزش می‌دهیم:

الف) پارتیشن بندی لینوکس با GParted (رابط گرافیکی)

ساده‌ترین راه برای کاربران تازه‌کار استفاده از رابط گرافیکی GParted است.

۱- اگر GParted نصب نیست آن را با دستور زیر نصب کنید:

Ubuntu/Debian:
sudo apt install gparted

۲- برنامه‌ی GParted را باز کنید (با سطح دسترسی root).

۳- از منوی بالا، دیسک موردنظر را انتخاب کنید (مثلاً /dev/sda).

۴- روی فضای Unallocated یا یک پارتیشن موجود راست‌کلیک کنید:

• برای ساخت پارتیشن جدید: گزینه‌ی New
• برای تغییر اندازه یا حذف: Resize/Move یا Delete

۵- نوع فایل سیستم را انتخاب کنید (معمولاً ext4 یا ntfs) و روی Add کلیک کنید.

۶- از منوی بالا روی Apply All Operations کلیک کنید.

۷- منتظر بمانید تا عملیات کامل شود.

ب)  پارتیشن بندی لینوکس با استفاده از fdisk (خط فرمان)

مناسب برای کاربران حرفه‌ای و آشنا با مبانی برنامه‌نویسی است.

۱- ترمینال را باز کنید و با دستور زیر وارد ابزار شوید:

sudo fdisk /dev/sdX

(به‌جای sdX، نام دیسک موردنظر را وارد کنید، مثلاً /dev/sda)

۲- دستور p را بزنید تا پارتیشن‌های فعلی را ببینید.
۳- دستور n را برای ایجاد پارتیشن جدید وارد کنید.
۴- نوع پارتیشن (primary یا logical) را انتخاب کنید.
۵- اندازه‌ی شروع و پایان را مشخص کنید (یا فقط Enter بزنید تا پیش‌فرض باشد).
۶- با دستور w تغییرات را ذخیره کنید و خارج شوید.
۷- برای فرمت پارتیشن، از دستور زیر استفاده کنید (مثلاً /dev/sda3).

sudo mkfs.ext4 /dev/sdXn

۳. پارتیشن بندی هارد ssd

پارتیشن بندی هارد ssd از نظر روش تقریباً مشابه با پارتیشن بندی هارد hdd است، اما باید چند نکته مهم را رعایت کنید:

• Alignment یا هم‌راستاسازی پارتیشن‌ها بسیار مهم است. بیشتر نرم‌افزارهای جدید مانند GParted یا MiniTool به‌صورت خودکار این کار را انجام می‌دهند.
• از سیستم‌فایل‌هایی مانند NTFS (برای ویندوز) یا ext4 (برای لینوکس) استفاده کنید.
• نیازی به Defragment کردن نیست (در واقع برای SSD مضر است).

روش پیشنهادی برای پارتیشن بندی هارد ssd:

1. همانند مراحل قبلی (در ویندوز یا لینوکس) SSD را با ابزار Disk Management یا GParted باز کنید.
2. یک پارتیشن جدید با فرمت مناسب ایجاد کنید.
3. مطمئن شوید که گزینه‌ی Align to MiB فعال باشد (در GParted).
4. پارتیشن را Apply کرده و سیستم را ریستارت کنید.

SSD آماده‌ی استفاده با سرعت و سلامت بهینه است.

۴. پارتیشن بندی هارد اکسترنال

هارد اکسترنال هم مانند سایر حافظه‌ها قابل پارتیشن‌بندی است اما چون قابل‌حمل است، در این بخش هم نکاتی وجود دارد که باید به آن‌ها دقت کنید.

نکات کلیدی پارتیشن بندی هارد اکسترنال:

• اگر قرار است هارد را هم در ویندوز و هم در مک/لینوکس استفاده کنید، سیستم‌فایل پیشنهادی exFAT است.
• اگر فقط ویندوز استفاده می‌کنید، NTFS گزینه‌ای بهتر است.
• اگر فقط مک استفاده می‌کنید، HFS+ یا APFS را انتخاب کنید.

روش سریع پارتیشن بندی هارد اکسترنال در ویندوز:

1. هارد را وصل کنید و وارد Disk Management شوید.
2. روی درایو اکسترنال راست‌کلیک کنید و در صورت نیاز آن را Delete Volume کنید.
3. روی فضای Unallocated راست‌کلیک کرده و New Simple Volume را انتخاب کنید.
4. فرمت دلخواه (exFAT، NTFS و…) را انتخاب و مراحل را تا پایان ادامه دهید.

برخی مشکلات رایج هنگام پارتیشن بندی هارد

مشکل رایج	دلیل احتمالی	راه‌حل پیشنهادی
شناسایی نشدن هارد در Disk Management	اتصال نادرست، پورت USB خراب، هارد فرمت‌نشده	اتصال به پورت دیگر، بررسی در Device Manager، فرمت با ابزار DiskPart
امکان ایجاد پارتیشن جدید نیست	دیسک دارای ۴ پارتیشن Primary است یا فضای آزاد وجود ندارد.	تبدیل یکی از پارتیشن‌ها به Logical، حذف یکی از پارتیشن‌های غیرضروری
گزینه Extend Volume خاکستری است.	فضای خالی بلافاصله بعد از درایو نیست یا از نوع متفاوت است.	حذف پارتیشن کنار درایو، تبدیل آن به Unallocated با نرم‌افزار شخص ثالث
خطای “Windows cannot be installed…”	سیستم‌فایل ناسازگار یا جدول پارتیشن اشتباه (MBR/GPT)	تبدیل بین GPT و MBR با نرم‌افزار یا DiskPart (توجه: اطلاعات پاک می‌شود)
سرعت هارد پس از پارتیشن‌بندی کم شده	پارتیشن‌بندی ناهماهنگ یا فرمت نامناسب	استفاده از ابزارهایی با تنظیمات “Align to MiB”، انتخاب فرمت مناسب (NTFS, ext4)
حذف اشتباهی اطلاعات هنگام پارتیشن‌بندی	انتخاب اشتباه پارتیشن یا عملیات فرمت	استفاده از نرم‌افزار بازیابی اطلاعات مانند Recuva یا EaseUS Data Recovery
شناخته نشدن هارد اکسترنال در مک یا لینوکس	ناسازگاری فایل‌سیستم (مثلاً NTFS در مک)	فرمت مجدد به exFAT برای سازگاری بین سیستم‌عامل‌ها
پیام “Access Denied” هنگام دسترسی به پارتیشن	مجوزهای ناقص یا رمزگذاری BitLocker	بررسی تنظیمات دسترسی، استفاده از CMD برای تغییر مجوزها، باز کردن قفل BitLocker

اقدامات پیشگیرانه قبل از پارتیشن بندی هارد

• تهیه نسخه پشتیبان کامل از اطلاعات مهم
• بررسی نوع جدول پارتیشن (MBR یا GPT) قبل از شروع
• اطمینان از اتصال درست و سالم بودن کابل‌ها و پورت‌ها
• استفاده از ابزارهای مطمئن و به‌روز (مانند GParted، MiniTool، Disk Management)
• هم‌راستاسازی (Alignment) مناسب به‌ویژه در SSDها
• انتخاب صحیح نوع فایل‌سیستم متناسب با سیستم‌عامل (NTFS، exFAT، ext4 و…)
• مطالعه پیغام‌های هشدار قبل از تأیید نهایی عملیات‌ها
• خاموش کردن آنتی‌ویروس در حین پارتیشن‌بندی با نرم‌افزارهای جانبی (در صورت تداخل)
• اطمینان از برق‌رسانی پایدار (به‌ویژه در لپ‌تاپ‌ها)

پارتیشن بندی هارد و سرور ابری: راه‌حلی برای مدیریت پیشرفته داده‌ها

درست است که پارتیشن بندی هارد به شما کمک می‌کند فضای هاردتان را مدیریت‌پذیرتر کنید، اما این تنها بخشی از راه‌حل است. زمانی که پای پروژه‌های حرفه‌ای، نگهداری امن اطلاعات یا دسترسی سریع و دائم به داده‌ها در میان باشد، داشتن یک هارد خوب دیگر کافی نیست. اگر کامپیوترتان آسیب ببیند یا اطلاعاتی که روی حافظه فیزیکی دارید از بین برود؛ اینجاست که ممکن است با خودتان بگویید، کاش به یک سرور ابری مهاجرت کرده بودم!

استفاده از یک سرور ابری می‌تواند شما را از محدودیت‌های حافظه فیزیکی، کندی سیستم و خطرات ناشی از خرابی هارد نجات دهد. با سرور ابری می‌توانید:

• پارتیشن‌های جداگانه برای پروژه‌های مختلف بسازید.
• بدون نگرانی از خرابی سخت‌افزاری، همیشه به اطلاعات خود دسترسی داشته باشید.
• و حتی آن را با دیگران به‌صورت امن به اشتراک بگذارید.

اگر به دنبال ابزاری حرفه‌ای برای نگهداری، پردازش و مدیریت اطلاعات خود هستید، وقت آن رسیده که یک سرور ابری شخصی داشته باشید.

پارتیشن بندی هارد و سخن پایانی ابر فردوسی

 پارتیشن بندی هارد یک مهارت ساده اما حیاتی در زمینه مدیریت داده‌ها است. اما در عصر حاضر که اطلاعات به‌سرعت رشد می‌کنند، اتکا به حافظه‌های فیزیکی دیگر اطمینان‌بخش نیست. ترکیب دانش پارتیشن‌بندی با ابزارهای ابری مانند سرورهای فردوسی با افزایش امنیت و سرعت، شما را برای چالش‌های آینده آماده می‌سازد. انتخاب با شماست: در دنیای محدود به هارد بمانید یا وارد دنیای بدون مرز ما شوید.

سؤالات متداول پارتیشن بندی هارد

لطفاً سؤالات و نظرات خود درباره پارتیشن بندی هارد را در بخش کامنت‌های این مقاله با ما درمیان بگذارید.