توسط : حملات ddos نامی آشنا برای هر کسی است که تجربهٔ حضور فعال در فضای آنلاین را داشته باشد؛ پدیده‌ای که می‌تواند در اوج رونق یک کسب‌وکار دیجیتال، ناگهان آن را در هاله‌ای از سکوت فروببرد. درست مثل این است که ساختمانی باشکوه بنا کرده‌اید که قرار است مراجعان بی‌شماری را پذیرا باشد. حال عده‌ای نه برای ورود به ساختمان، بلکه صرفاً برای ایستادن دم در و مسدودکردن راه، هجوم می‌آورند. ترافیک ایجادشده مانع از ورود مراجعان واقعی می‌شود و کارکرد اصلی ساختمان مختل می‌شود. این تمثیلی ساده برای کارکرد حملهٔ ddos است؛ پدیده‌ای که در کمال سادگی ایدهٔ اصلی، می‌تواند عواقب فاجعه‌باری داشته باشد.
در این مقاله خواهیم دید حملات ddos چیست، چه شکل‌هایی به خود می‌گیرد، تفاوت ddos با حمله dos چیست و مهم‌تر از همه، چگونه می‌توان در برابر این سیل ویرانگر پناهگاهی امن یافت. شاید در نگاه اول، مقابله با «هجوم جمعیت» ناممکن به نظر برسد، اما همان‌طور که تاریخ نشان داده، برای هر آشوبی، راهی برای برقراری نظم وجود دارد؛ حتی اگر این نظم، نسبی و نیازمند تلاش مداوم باشد.
فهرست مطالب
حملات ddos چیست؟ تعریف و معرفی
اما مفهوم حملات ddos چیست؟ باید گفت که خلاصه‌شدهٔ عبارت Distributed Denial of Service به معنای «حملهٔ محروم‌سازی یا منع از سرویس توزیع‌شده» است. اجازه دهید این عبارتِ کمی دهان‌پرکن را بشکافیم: هدف، محروم‌سازی از سرویس است؛ یعنی جلوگیری از دسترسی کاربران مشروع به یک منبع دیجیتال (مانند وب‌سایت، سرور یا اپلیکیشن). روش کار، «توزیع‌شده» است؛ یعنی حمله از چندین منبع مختلف (اغلب تعداد بسیار زیاد) به‌صورت همزمان انجام می‌شود.
دیداس مثل این می‌ماند که یک خط تلفن با ظرفیت پذیرش تعداد محدودی تماس همزمان را دارید. اگر ناگهان هزاران نفر به‌صورت گله‌ای و هماهنگ با این شماره تماس بگیرند خط اشغال می‌شود و تماس‌های واقعی نمی‌توانند برقرار شوند. حملهٔ DDoS دقیقاً همین منطق را در مقیاس اینترنت پیاده می‌کند. مهاجمان از شبکه‌ای از دستگاه‌های آلوده (که اغلب صاحبان آن‌ها از این موضوع بی‌خبرند و به آن‌ها بات‌نت می‌گوییم) استفاده می‌کنند تا ترافیک بسیار زیادی را روانهٔ هدف مورد نظر کنند و منابع آن (مانند پهنای باند، قدرت پردازش یا حافظه) را کاملاً اشباع کنند. نتیجه؟ سرویس از دسترس خارج می‌شود.
نکته‌ای که به مفهوم حملات ddos چیست باید اضافه کنیم، تناقض ظریف آن است: پیچیده‌ترین زیرساخت‌های شبکه را می‌توان با ابتدایی‌ترین روش، یعنی ایجاد «شلوغی بیش از حد»، از کار انداخت. گویی در دنیای متمدن و قانونمند اینترنت، باز هم غریزهٔ هجوم گروهی حرف اول را می‌زند!
حملات ddos چیست؟ تاریخچه حملات
تاریخچه‌ی این پدیده نیز کم‌وبیش به موازات خود اینترنت رشد کرده است. اولین نمونه‌های حملات محروم‌سازی از سرویس به اواخر دهه‌ی 1990 بازمی‌گردد، اما با گذشت زمان و گسترش اینترنت و دستگاه‌های متصل، این حملات نیز پیچیده‌تر و گسترده‌تر شدند و از حالت تک‌منبعی (DoS) به چندمنبعی (DDoS) تکامل یافتند. حمله‌ی “MafiaBoy” در سال 2000 علیه سایت‌های بزرگی مانند آمازون و یاهو، یکی از اولین نمونه‌های برجسته‌ی حملات DDoS بود که توجه عمومی را به این تهدید جلب کرد. از آن زمان تا کنون، این حملات هم از نظر حجم و هم از نظر تکنیک رشد چشمگیری داشته‌اند.
چرا حملات ddos یک تهدید جدی برای سایت‌ها و سرورها محسوب می‌شوند؟
حملات ddos به دلایل زیر تهدیدی جدی برای کسب‌وکارهای آنلاین محسوب می‌شوند:
- خسارات مالی مستقیم: از دسترس خارج‌شدن سرویس‌ها می‌تواند به معنای ازدست‌دادن فروش، مشتریان و درآمد باشد. برای فروشگاه‌های آنلاین، هر دقیقه قطعی سرویس می‌تواند میلیون‌ها تومان خسارت به همراه داشته باشد.
- آسیب به اعتبار برند: قطعی سرویس می‌تواند اعتماد مشتریان را خدشه‌دار و تصویر برند را تضعیف کند. بازیابی این اعتماد ازدست‌رفته، زمان‌بر و پرهزینه است.
- پوششی برای حملات دیگر: گاهی حملات ddos به‌عنوان پوششی برای حملات پیچیده‌تر مانند نفوذ به سیستم‌ها و سرقت داده‌ها استفاده می‌شوند. درست درشرایطی‌که تیم فنی مشغول مقابله با حمله ddos است، مهاجمان می‌توانند به‌راحتی به بخش‌های دیگر سیستم نفوذ کنند.
- هزینه‌های مقابله: راه‌اندازی و نگهداری سیستم‌های دفاعی در برابر حملات ddos می‌تواند هزینه‌بر باشد، به‌خصوص برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط.
- اخاذی و باج‌گیری: برخی مهاجمان با تهدید به انجام انواع حملات دیداس از سازمان‌ها باج‌خواهی می‌کنند. این پدیده که به DDoS for Ransom معروف است، در سال‌های اخیر افزایش‌یافته است.
تفاوت ddos با حمله dos چیست؟
تا اینجا توضیح دادیم که حملات ddos چیست؛ اما همان‌طور که می‌دانید نوع دیگری از محروم‌سازی سرویس وجود دارد که داس (dos) نامیده می‌شود. هرچند هدف هر دو حمله یک هدف نهایی را دنبال می‌کنند: ازکارانداختن سرویس. اما تفاوت آن‌ها در روش، مقیاس و فلسفهٔ حمله است.
حملهٔ تک‌نفره در برابر هجوم انبوهِ هماهنگ
حملهٔ dos یا Denial of Service، نمونه‌ی اولیه‌تر و ساده‌تر است. در این سناریو، مهاجم از یک منبع واحد (مثلاً یک کامپیوتر) ترافیک یا درخواست‌های مخرب را به سمت هدف سرازیر می‌کند. گویی تنها یک نفر با تمام توان خود، تلاش می‌کند دری را مسدود کند یا یک خط تلفن را اشغال نگه دارد. مقیاس این حمله محدود به توانایی و پهنای باند همان یک منبع است.
اما در سمت دیگر، Distributed Denial of Service قرار دارد. همان‌طور که در حملات ddos چیست گفتیم، اینجا دیگر صحبت از یک مهاجم تنها نیست؛ ما با شبکه‌ای گسترده از منابع مختلف روبرو هستیم که به‌صورت هماهنگ و مانند سیلابی ویرانگر به سمت هدف هجوم می‌برند.
پس تفاوت حمله dos با حملات ddos چیست؟ اولی اقدام یک فرد است، دومی حرکت یک جمعیت کنترل‌شده و همان‌طور که در جهان واقعی، کنترل یک جمعیت آشفته دشوارتر از مهار یک فرد است، مقابله با دیداس نیز به‌مراتب پیچیده‌تر از داس خواهد بود.
این تفاوت اصلی انواع حملات ddos با حملهٔ dos بود. اما سایر تفاوت‌ها که در عمق به فلسفه‌ی فردیت در برابر جمعیت اشاره دارند به‌صورت زیر است:
- dos محدود به توان یک منبع است. ddos با تجمیع توان ده‌ها هزار منبع، می‌تواند حجم ترافیکی تولید کند که پهنای باند عظیم‌ترین شبکه‌ها را نیز اشباع کند.
- راه‌اندازی حملهٔ dos نسبتاً ساده است. اما هماهنگ‌کردن و مدیریت بات‌نت برای حمله‌ی ddos نیازمند زیرساخت و دانش بیشتری است (البته برای مهاجم، نه قربانی!).
- پیداکردن منبع ترافیک مخرب در dos آسان‌تر است. در ddos سیلاب از هزاران نقطه می‌آید و ردگیری منبع اصلی فرماندهی دشوارتر می‌شود.
- مقابله با dos اغلب شامل مسدودکردن یک آدرس IP یا یک منبع قابل‌انجام است. مقابله با ddos نیازمند بهره‌مندی از ابزارهای مقیاس‌پذیر، توزیع‌شده و پیچیده‌تر است که بتواند ترافیک مخرب را از ترافیک واقعی در حجم بالا تشخیص دهد.
| تفاوت حمله dos با حملات ddos چیست | ||
| ویژگی | حمله DoS (منع سرویس) | حمله DDoS (منع سرویس توزیع‌شده) |
| منبع حمله | یک منبع واحد (تک دستگاه) | چندین منبع (شبکه‌ی بات‌نت) |
| مقیاس حمله | محدود به توان یک منبع | بسیار بزرگ، می‌تواند حجم عظیمی ترافیک تولید کند |
| پیچیدگی | نسبتاً ساده | پیچیده‌تر (نیاز به هماهنگی بات‌نت) |
| قابلیت ردیابی | آسان‌تر | دشوارتر (منابع پراکنده) |
| مقابله | مسدودسازی IP منبع | نیاز به ابزارهای مقیاس‌پذیر و پیچیده |
| خطرناکی | کمتر در مقایسه با DDoS | بسیار خطرناک‌تر (به دلیل مقیاس) |
انواع حملات ddos چیست و چطور طبقه‌بندی می‌شوند؟
برخلاف چیزی که در بخش حملات ddos چیست به نظر می‌رسید، این حملات یک شکل واحد ندارند؛ آن‌ها مانند سپاهی چندوجهی عمل می‌کنند که هر بخش آن، لایه‌ای خاص از زیرساخت هدف را نشانه می‌رود. شناخت این شاخه‌های آشوب برای دفاع مؤثر حیاتی است، چرا که استراتژی مقابله با هر کدام متفاوت است. به‌طورکلی، حملات دیداس را می‌توان در سه دستهٔ اصلی طبقه‌بندی کرد که هر کدام نمایانگر رویکردی متفاوت برای ایجاد اختلال هستند.
انواع حملات ddos چیست؟ حملات حجمی دیداس (Volumetric Attacks)
ساده‌ترین و شاید آشکارترین شکل انواع حملات ddos، حملات حجمی هستند. فلسفهٔ این روش بر اصل ساده‌ای بنا شده است: «آن‌قدر آب بریز تا غرق شوند!» هدف اصلی، اشباع کردن پهنای باند اتصال شبکه یا سرور هدف با ارسال حجم عظیمی از ترافیک بی‌معنی است.
در حملات حجمی، مهاجم شبکهٔ عظیمی از دستگاه‌های آلوده (بات‌نت) را به کار می‌گیرد تا سیلی از بسته‌های داده را روانهٔ هدف کند. نتیجه شبیه به این است که بخواهید یک لولهٔ آب را با ریختن میلیون‌ها قطعه‌سنگ ریز مسدود کنید؛ حتی اگر سنگ‌ها کوچک باشند، حجم انبوه آن‌ها جریان را متوقف می‌کند. ترافیک مشروع در این سیلاب غرق می‌شود و نمی‌تواند به سرور برسد.
دو نمونهٔ کلاسیک از این حملات عبارت‌اند از:
- UDP Flood: مهاجم بسته‌های پروتکل UDP (که برای ارتباطات بی‌نیاز از تأیید و سریع استفاده می‌شود) را به پورت‌های مختلف سرور می‌فرستد. سرور بیچاره سعی می‌کند به هر کدام پاسخ دهد، منابعش هدر می‌رود و در نهایت توان پاسخگویی را از دست می‌دهد. گویی کسی هزاران نامه بدون آدرس فرستاده و اداره پست باید برای هر کدام به دنبال نشانی بگردد!
- ICMP Flood (Ping Flood): در این حمله، هدف با درخواست‌های Echo (پینگ) بمباران می‌شود. سرور باید به هر «آیا زنده‌ای؟» با «بله، زنده‌ام!» پاسخ دهد. تعداد زیاد این «بله» گفتن‌ها مثل «سلام‌کردن» ما به چت‌بات هوش مصنوعی است و نفس سرور را می‌گیرد!
قدرت حملات حجمی معمولاً با Gbps (گیگابیت بر ثانیه) سنجیده می‌شود؛ واحدی که نشان‌دهندهٔ حجم دادهٔ ارسالی در هر ثانیه است. رکوردهای اخیر در این زمینه به چندین ترابیت بر ثانیه رسیده‌اند که نشان می‌دهد این سیلاب‌ها می‌توانند تا چه حد ویرانگر باشند.
انواع حملات ddos چیست؟ حملات پروتکلی دیداس (Protocol Attacks)
حملات پروتکلی دیداس از حملات حجمی هوشمندانه‌تر عمل می‌کنند و لایه‌های میانی شبکه (لایه‌های ۳ و ۴ مدل OSI) و پروتکل‌های ارتباطی را هدف قرار می‌دهند. این حملات نه لزوماً با هدف اشباع پهنای باند، بلکه با سوءاستفاده از نحوهٔ عملکرد پروتکل‌ها، منابع پردازشی سرور یا تجهیزات شبکه (مانند فایروال‌ها و لودبالانسرها) را مصرف می‌کنند.
فلسفهٔ حملات پروتکلی، یافتن حفره یا ضعفی در قوانین ارتباطات شبکه و بهره‌برداری از آن است. مانند مهمانی ناخوانده‌ای که به‌صورت مخفیانه وارد می‌شود و با انجام اقدامات نامتعارف، میزبان را سردرگم و مشغول نگه می‌دارد.
دو مثال شناخته‌شده از حملات پروتکلی ddos:
- حمله SYN Flood: این حمله از فرایند «دست‌دادن سه‌مرحله‌ای (Handshake)» در پروتکل TCP سوءاستفاده می‌کند. مهاجم درخواست‌های شروع اتصال (SYN) زیادی ارسال می‌کند، اما هرگز مرحلهٔ نهایی دست‌دادن را کامل نمی‌کند. سرور در انتظار تکمیل اتصال‌ها منابع خود را بلوکه می‌کند و به‌تدریج از پذیرش اتصالات جدید ناتوان می‌شود. گویی هزاران نفر دستشان را برای دست‌دادن دراز کرده‌اند، اما هرگز دست نمی‌دهند و طرف مقابل را در حالت انتظار نگه می‌دارند!
- حمله Ping of Death: اگرچه حمله‌ای قدیمی‌تر است، اما نمونه‌ای از سوءاستفاده پروتکلی است. ارسال بسته‌های ICMP با حجم غیرمجاز که هنگام بازسازی در مقصد، سیستم را دچار مشکل می‌کند.
معیار سنجش این حملات معمولاً PPS (Packet Per Second یا بسته بر ثانیه) است که تعداد بسته‌های مخربی را نشان می‌دهد که در هر ثانیه پردازش سرور را به چالش می‌کشند.
انواع حملات ddos چیست؟ حملات لایه کاربردی دیداس (Application Layer Attacks)
اگر کسی از ما بپرسد که پیچیده‌ترین و پنهان‌کارترین نوع حملات ddos چیست؟ قطعا از حملات لایهٔ کاربردی را یاد می‌کنیم که لایه‌ی ۷ مدل OSI، یعنی جایی که نرم‌افزارهای وب و اپلیکیشن‌ها با کاربر تعامل دارند را هدف قرار می‌دهند. این حملات نه پهنای باند را هدف می‌گیرند و نه قوانین پایه شبکه را زیر پا می‌گذارند؛ آن‌ها از خودِ منطق اپلیکیشن سوءاستفاده می‌کنند.
حال فلسفهٔ این نوع حملات ddos چیست؟ تقلید ترافیک مشروع فلسفه این نوع حملات است. به این معنا که درخواست‌ها کاملاً قانونی به نظر می‌رسند (مثلاً درخواست باز کردن یک صفحه وب)، اما طوری طراحی شده‌اند که سرور را وادار به انجام عملیات سنگین، وقت‌گیر یا منابع‌بر کنند. این حملات با حجم کمتر ترافیک نیز می‌توانند فلج‌کننده باشند، زیرا یک درخواست مخرب ممکن است به اندازهٔ هزاران درخواست ساده منابع مصرف کند.
نمونه‌هایی از حملات لایه کاربردی دیداس:
- حمله HTTP Flood: ارسال تعداد زیادی درخواست HTTP GET یا POST به‌صورت مکرر. این درخواست‌ها می‌توانند هدفمند باشند، مثلاً درخواستی که باعث جستجوی سنگین در پایگاه‌داده شود یا عملیاتی پیچیده را روی سرور فعال کند.
- حمله Slowloris: حمله‌ای که با باز نگه‌داشتن تعداد زیادی اتصال HTTP نیمه‌کاره، منابع سرور را قفل می‌کند. مهاجم درخواست را بسیار آهسته می‌فرستد و سرور مجبور می‌شود منتظر بماند و اتصالات جدید نمی‌توانند برقرار شوند. گویی ده‌ها نفر همزمان در حال سفارش‌دادن در رستورانی هستند، اما هرگز جملهٔ سفارش‌شان را تمام نمی‌کنند و گارسون‌ها را معطل نگه می‌دارند!
معیار سنجش حملات لایه کاربردی معمولاً RPS (Request Per Second یا درخواست بر ثانیه) است.
منظور از ترکیبی و چند وکتوری (Multi-Vector Attacks) در حملات ddos چیست؟
مهاجمان امروزی به یک روش حمله بسنده نمی‌کنند. آن‌ها دریافته‌اند که ترکیب راهبُردهای مختلف، شانس موفقیت را به‌شدت افزایش می‌دهد. اینجاست که مفهوم حملات چند وکتوری (Multi-Vector Attacks) مطرح می‌شود. این حملات، ترکیبی از دو یا چند نوع حملهٔ حجمی، پروتکلی و یا لایه کاربردی هستند که به‌صورت همزمان یا متوالی اجرا می‌شوند.
چرا حملات چند وکتوری ddos خطرناک‌ترند؟
- سیستم دفاعی ممکن است در برابر حملات حجمی قوی ولی در حملات لایه کاربردی ضعیف باشد و حمله ترکیبی از این ضعف استفاده می‌کند.
- مدیریت و تحلیل همزمان چندین نوع حمله، منابع بیشتری از سیستم‌های امنیتی طلب می‌کند.
- مدافع مجبور است همزمان با سیلاب، مهمانان ناخوانده‌ای که قوانین را زیر پا می‌گذارد و کاربران عادی که ناگهان شروع به انجام کارهای عجیب می‌کنند دست‌وپنجه نرم کند که به این حالت «سمفونی آشوب» می‌گویند.
روند استفاده از این حملات در سال‌های اخیر به‌شدت افزایشی بوده است. آمارها نشان می‌دهند که بخش قابل‌توجهی از حملات امروزی دارای مؤلفه‌های مختلفی هستند که نشان از گرایش مهاجمان به استفاده از سمفونی آشوب برای رسیدن به هدف خود دارد.
مقابله با حملات چند وکتوری نیازمند راهکارهای دفاعی چندلایه و هماهنگ است که بتواند انواع مختلف ترافیک مخرب را در لایه‌های مختلف شبکه تشخیص داده و خنثی کند. اما چگونه می‌توان یک سیستم دفاعی ساخت که به اندازهٔ خود آشوب، انعطاف‌پذیر و متنوع باشد؟ این سؤال یکی از چالش‌های اصلی امنیت سایبری در عصر حاضر است.
ابزارها و تکنیک‌های مقابله با حملات ddos چیست؟ سازندگان و تقویت‌کنندگان
پشت هر حملهٔ ddos موفق، نه فقط نیت خرابکارانه، بلکه ابزارها و تکنیک‌هایی وجود دارد که مقیاس و تأثیر حمله را ممکن می‌سازند. مهاجمان، مهندسانی هستند که به‌جای سازندگی، در پی روش‌هایی برای تخریب یا اختلال‌اند. در این بخش به دو ستون اصلی که حملات DDoS مدرن بر آن‌ها استوارند، می‌پردازیم: ارتش زامبی‌ها (بات‌نت‌ها) و هنر استفاده از انعکاس برای تقویت حمله
۱- تکنیک بات‌نت‌ها (Botnets) یا ارتش زامبی
وقتی در تعریف حملات ddos چیست؟ آن را یک هجوم انبوه می‌نامیم، باید اکنون بات‌نت‌ها را همان «انبوه» بدانیم. بات‌نت (مخفف Robot Network) شبکه‌ای از دستگاه‌های دیجیتالی (کامپیوترها، سرورها، گوشی‌های هوشمند و به طرز عجیبی، دستگاه‌های خانگی IoT مانند دوربین‌ها و روترها) هستند که بدون اطلاع صاحبانشان آلوده شده‌اند و تحت کنترل یک مهاجم درآمده‌اند. هر دستگاه در این شبکه، یک «ربات» یا «زامبی» است که آمادهٔ دریافت دستور از سرور فرماندهی و کنترل (C&C) مهاجم است.
فرایند تشکیل یک بات‌نت مانند ساختن یک ارتش از خواب‌گردهاست:
- آلوده‌سازی: دستگاه‌ها از طریق بدافزار، لینک‌های مخرب، یا بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌ها (مثلاً رمزهای عبور پیش‌فرض و ساده) آلوده می‌شوند.
- نصب عامل: بدافزار نصب شده، ارتباطی پنهان با سرور C&C برقرار می‌کند.
- انتظار برای فرمان: دستگاه آلوده در حالت آماده‌باش قرار می‌گیرد.
- اجرای دستور حمله: مهاجم در لحظهٔ مناسب، دستوری را از طریق C&C به تمام زامبی‌ها صادر می‌کند: حمله به هدف X!
نکتهٔ تلخ اینجاست که اغلب صاحبان این دستگاه‌ها متوجه نمی‌شوند که بخشی از یک ارتش سایبری شده‌اند. دستگاه آن‌ها شاید کمی کند شود، اما نه آن‌قدر که شک کنند دارند در یک حملهٔ سایبری بزرگ قربانی می‌شوند!
۲- تکنیک‌های تقویت و انعکاس (Amplification & Reflection)
گاهی مهاجمان حتی به یک بات‌نت بزرگ هم نیاز ندارند. آن‌ها می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های تقویت (Amplification) و انعکاس (Reflection)، ضربهٔ کوچکی بزنند؛ اما پژواکی بزرگ و مخرب ایجاد کنند. فلسفهٔ این تکنیک‌ها، سوءاستفاده از سرویس‌های عمومی و بی‌دفاع اینترنت است تا ترافیک حمله به‌صورت تصاعدی افزایش یابد.
روش کار به این صورت است:
- مهاجم درخواست کوچکی را به یک سرویس اینترنتی عمومی (مانند سرور DNS، سرور NTP، یا دیگر سرویس‌های نیازمند پاسخ) ارسال می‌کند.
- در این درخواست، آدرس IP قربانی واقعی را به‌عنوان فرستنده جعل (Spoof) می‌کند.
- سرویس عمومی، پاسخ به این درخواست که معمولاً چندین برابر بزرگتر از خود درخواست اولیه است را به آدرس IP قربانی ارسال می‌کند.
- نتیجه؟ مهاجم با ارسال حجم کمی ترافیک از یک یا چند منبع، می‌تواند سیلابی بسیار بزرگتر از پاسخ‌های ناخواسته را به سمت قربانی هدایت کند.
منظور از فاکتور تقویت (Amplification Factor) در حملات ddos چیست؟
این فاکتور نشان می‌دهد که پاسخ چندبرابر درخواست اولیه است. این تکنیک، حملهٔ ddos را به یک حملهٔ نیابتی تبدیل می‌کند؛ چون مهاجم پشت سرویس‌های دیگر پنهان شده و آن‌ها را وادار به شرکت در حمله علیه قربانی می‌کند. این یکی از آن پدیده‌های دیجیتالی است که نشان می‌دهد چگونه قابلیت‌های عادی شبکه (مانند پاسخ‌دهی سرویس‌ها) می‌توانند به ابزاری برای تخریب تبدیل شوند.
انگیزه‌ها و اهداف اصلی حملات ddos چیست؟
همان‌طور که هر عملی دلیلی دارد، پشت هر حملهٔ DDoS نیز انگیزه‌ای نهفته است. اما مهم‌ترین انگیزه‌های حملات ddos چیست؟ انگیزه‌ها متنوع‌اند؛ گاهی اعلام موضعی ایدئولوژیک است که در قالب «هکتیویسم» ظاهر می‌شود و وب‌سایت مخالفان را هدف قرار می‌دهد. گاهی صرفاً طمع مالی است و حمله به ابزاری برای اخاذی تبدیل می‌شود (DDoS for Ransom).
رقابت‌های تجاری نیز میدان دیگری برای این نبرد دیجیتالی هستند، وقتی که از دسترس خارج‌کردن سایت رقیب در زمان اوج فروش به ابزاری کثیف تبدیل می‌شود. حتی کینه‌های شخصی و انتقام‌جویی نیز می‌توانند محرک حملات باشند و شاید نگران‌کننده‌تر از همه، زمانی است که حمله DDoS نه هدف نهایی، بلکه پوششی است برای نفوذهای عمیق‌تر و سرقت‌های اطلاعاتی که در سایهٔ آشوب رخ می‌دهند.
درک این «چرایی» پشت حمله به سازمان‌ها کمک می‌کند تا ارزیابی دقیق‌تری از ریسک‌های خود داشته باشند و پیش‌بینی کنند از کجا ممکن است ضربه بخورند.
سهم هرکدام از انگیزه‌های اصلی حملات ddos در ۲۰۲۴ چقدر بود؟ (براساس آمار تقریبی جهانی)
قرمز: انگیزه‌های سیاسی/ایدئولوژیک (هکتیویسم) = ۴۰ تا ۷۳ درصد
آبی: انگیزه‌های مالی/اخاذی (RDoS) = ۹ تا ۱۹ درصد
بنفش: رقابت‌های تجاری و صنعتی = تا ۵۰ درصد
آبی روشن: انگیزه‌های شخصی و انتقام‌جویی = کمتر از ۱۰ درصد
نارنجی: حملات به عنوان پوششی برای نفوذهای دیگر = کمتر از ۱۰ درصد
خاکستری: سایر انگیزه‌ها = کمتر از ۱۰ درصد
راهکارهای جلوگیری از حملات ddos چیست؟ از سنگربندی تا پناه‌بردن به ابر
مقابله با انواع حملات دیداس، نبردی است چندوجهی که نیازمند پیش‌بینی، آمادگی و واکنش سریع است. ازآنجاکه همیشه حمله‌کردن به یک نقطهٔ مشخص آسان‌تر از دفاع‌کردن از آن در برابر هجومی از همه سو است، هدف اصلی راهکارهای مقابله، نه لزوماً توقف مطلق، بلکه کاهش تأثیر حمله و بازیابی سریع سرویس است. شاید نتوان جلوی طوفان را گرفت؛ اما می‌توان با استحکام بخشیدن به بنا و برنامه‌ریزی برای پس از آن، آسیب‌ها را به حداقل رساند.
استراتژی‌های پیشگیرانه مقابله با حملات ddos چیست؟
وقتی می‌پرسند که اولین اقدام جلوگیری از حملات دیداس چیست؟ می‌گوییم: پیشگیری. شامل اقداماتی می‌شود که پیش از وقوع حمله، سطح آسیب‌پذیری شما را کاهش می‌دهد و دفاع را آسان‌تر می‌کنند.
۱- کاهش سطح حمله (Attack Surface Reduction):
هر نقطه‌ضعفی یک فرصت برای مهاجم است. با بستن پورت‌های غیرضروری، غیرفعال‌کردن سرویس‌های مازاد و محدودکردن دسترسی‌ها فقط به آنچه واقعاً نیاز است، تعداد درهایی که مهاجم می‌تواند برای ورود یا اختلال امتحان کند را کاهش می‌دهید.
۲- پیکربندی صحیح فایروال‌ها و روترها
فایروال‌ها و روترها نگهبانان اولیهٔ شبکهٔ شما هستند. تنظیم دقیق آن‌ها برای فیلترکردن ترافیک مشکوک، محدودکردن نرخ اتصال از یک منبع خاص یا حتی مسدودکردن ترافیک از مناطق پرخطر (اگر نیازی به آن‌ها ندارید)، می‌تواند بسیاری از حملات ساده‌تر را در همان مراحل اولیه خنثی کند.
۳- محدودسازی نرخ درخواست‌ها (Rate Limiting)
این تکنیک به شما امکان می‌دهد جلوی سیل درخواست‌ها را بگیرید؛ مثلاً مشخص کنید که یک آدرس IP در هر ثانیه چند درخواست می‌تواند ارسال کند. شبیه به این است که برای ورود به یک ساختمان پرطرفدار، صف بگذارید و اجازهٔ ورود همزمان به تعداد زیادی از افراد را ندهید. استفاده از کپچا یا روش‌های تأیید انسانی دیگر به همین منظور استفاده می‌شود.
۴- استفاده از شبکه‌های Anycast
این راهکار مقیاس‌پذیرتر است. به‌جای داشتن یک نقطهٔ واحد برای خدمت‌رسانی با Anycast یک آدرس IP را به چندین سرور در نقاط مختلف جهان اختصاص می‌دهید. ترافیک به نزدیک‌ترین سرور هدایت می‌شود. هنگام حمله، بار بین این سرورها توزیع می‌شود و تنها یک نقطه‌ی مجبور به تحمل کل فشار نیست. این روش شبیه به داشتن چندین شعبه برای فروشگاهی است که همه از یک آدرس تبلیغ می‌شوند؛ ترافیک به نزدیک‌ترین شعبه می‌رود و ازدحام در یک نقطه کاهش می‌یابد.
۵- به‌روزرسانی منظم سیستم‌ها
شاید بدیهی به نظر برسد، اما اغلب نادیده گرفته می‌شود. به‌روز نگه‌داشتن سیستم‌عامل‌ها، نرم‌افزارها و تجهیزات شبکه، مانند وصله‌زدن سوراخ‌های دیوار است. بسیاری از حملات از آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده‌ای استفاده می‌کنند که با یک به‌روزرسانی ساده قابل‌رفع هستند.
مطمئن‌ترین راه‌حل برای مقابله با حملات ddos چیست؟
در مواجهه با مقیاس و پیچیدگی فزایندهٔ حملات ddos، تلاش برای ساختن و نگهداری تمام زیرساخت‌های دفاعی مورد نیاز برای یک سازمان منفرد می‌تواند کاری دشوار، پرهزینه و در نهایت ناکافی باشد؛ پس در چنین شرایطی از بهترین راهکارهای جلوگیری از حملات ddos چیست؟ باید گفت در چنین شرایطی است که سرور ابری به‌عنوان یک ضرورت استراتژیک مطرح می‌شود.
استفاده از خدمات ارائه‌دهندگان رایانش ابری قدرتمند، مانند این است که به‌جای ساختن یک دژ شخصی در دشتی باز به قلعه‌ای عظیم با دیوارهای مستحکم با نگهبانان جان‌برکف پناه ببرید؛ قلعه‌ای که برای مقاومت در برابر بزرگ‌ترین هجوم‌ها طراحی‌شده است.
فلسفه دفاع ابری در برابر حملات ddos چیست؟
ممکن است برای شما نیز این سؤال پیش‌آمده باشد که چرا باید برای مقابله با حملات ddos از سرورهای ابری استفاده کرد. فلسفه این کار بهره‌گیری از اصل توزیع است که در انواع حملات دیداس به کار می‌رود، اما این بار برای محافظت. ارائه‌دهندگان خدمات ابری، زیرساخت‌های عظیمی در سراسر جهان دارند که می‌تواند حجم ترافیکی بسیار بزرگتر از آنچه یک سازمان به‌تنهایی می‌تواند مدیریت کند را جذب و فیلتر کند.
چگونه سرورهای ابری ابر فردوسی امنیت کسب‌وکار شما را در برابر ddos تضمین می‌کنند؟
اگر بپرسید که اصول ما برای مقابله با انواع حملات ddos چیست؟ خواهیم گفت که در ابر فردوسی ما اصول زیر را در عمل پیاده کرده‌ایم تا شما بتوانید با اطمینان خاطر بیشتری در دنیای آنلاین فعالیت کنید. سرورهای ابری ما طراحی شده‌اند تا:
- زیرساختی قدرتمند و مقاوم برای مدیریت ترافیک‌های سنگین و مقابله با حملات حجمی بزرگ باشند.
- با ترکیبی از فایروال‌های پیشرفته، WAF، IDS/IPS و سیستم‌های تحلیل رفتاری، انواع حملات ddos در لایه‌های دفاعی مختلف را شناسایی و خنثی‌سازی کنند.
- با یک تیم امنیت شبانه‌روزی، شبکه را رصد کنند تا هرگونه فعالیت مشکوک را بلافاصله شناسایی کنند.
- در صورت بروز حمله تیم پشتیبانی ما در کنار شما باشند تا بتوانید وضعیت را مدیریت کنید.
- و درنهایت با زیرساخت امنیتی دائماً درحال به‌روزرسانی همیشه یک‌قدم از مهاجمان جلوتر هستیم.
استفاده از سرور ابری ابر فردوسی به شما این امکان را می‌دهد که نه‌تنها زیرساختی قدرتمند برای کسب‌وکار خود داشته باشید، بلکه بار سنگین مقابله با تهدیدات پیچیده‌ای؛ مانند حملات DDoS را به متخصصان بسپارید و با آرامش خاطر بیشتری بر رشد و نوآوری تمرکز کنید.
حملات ddos چیست؟ سخن پایانی ابر فردوسی
کاوش ما با یک تعریف ساده حملات ddos چیست شروع شد و به پیچیدگی‌های انواع حملات، ابزارها، انگیزه‌ها و سرانجام، راهکارهای مقابله رسید. دیدیم که DDoS نه یک پدیدهٔ واحد، بلکه طیفی از روش‌هاست که با هدف مشترکِ «از دسترس خارج‌کردن» عمل می‌کنند؛ از سیلاب‌های بی‌فکر ترافیک حجمی گرفته تا فریب‌های پنهان در لایهٔ کاربردی و حملات ترکیبی که از چندین جبهه می‌تازند.
دریافتیم که این حملات برای سازمان‌های بزرگ و برای هر موجودیت آنلاینی که وابستگی به دسترس‌پذیری دارد، تهدیدی جدی محسوب می‌شوند. انگیزه‌ها نیز متنوع‌اند؛ از اعتراضات ایدئولوژیک تا سودجویی صرف، نشان از این دارد که چرا این حملات این‌قدر رایج شده‌اند. اما همان‌طور که در هر نبردی، شناخت دشمن اولین قدم است، داشتن استراتژی‌های دفاعی مناسب، گام بعدی و حیاتی است و در نهایت، در زمانه‌ای که مقیاس حملات می‌تواند فراتر از توان دفاعی یک سازمان منفرد باشد، پناه‌بردن به زیرساخت‌های قدرتمند و توزیع‌شده، منطقی‌ترین راه‌حل است.
دنیای دیجیتال میدان نبردی دائمی است؛ اما این به آن معنا نیست که باید تسلیم شد. با درک تهدیدات، استفاده از ابزارهای مناسب و تکیه بر زیرساخت‌های مقاوم، می‌توان در این میدان ماندگار شد و از دارایی‌های دیجیتال در برابر طوفان‌های ddos محافظت کرد. انتخاب با شماست:
ساختن دژی تنها و آسیب‌پذیر یا پیوستن به یک قلعهٔ ابری مستحکم؟
سؤالات متداول حملات ddos چیست؟
در این بخش به برخی از پرتکرارترین سوالات در مورد «حملات ddos چیست» پاسخ می‌دهیم تا ابهامات احتمالی برطرف شود و درک کامل‌تری از موضوع به دست آورید.
منظور از حملات ddos چیست؟
ddos یا Distributed Denial of Service، نوعی حملهٔ سایبری است که با ارسال حجم عظیمی از ترافیک ناخواسته از منابع متعدد و توزیع‌شده به سمت یک سرور یا سرویس آنلاین، آن را فلج و از دسترس کاربران واقعی خارج می‌کند.
آیا حملات ddos فقط سایت‌های بزرگ را هدف قرار می‌دهند؟
خیر، این یک تصور غلط رایج است. اگرچه سایت‌های بزرگتر ممکن است اهداف جذاب‌تری باشند، اما هر سرویس آنلاینی که از دسترس خارج شدن آن برای مهاجم اهمیت داشته باشد (چه برای اخاذی، رقابت، یا صرفاً ایجاد اختلال)، می‌تواند هدف قرار گیرد.
تفاوت اصلی بین dos و حملات ddos چیست؟
تفاوت اصلی در منبع حمله است. حمله DoS از یک منبع واحد (مثلاً یک کامپیوتر) انجام می‌شود، در حالی که حمله DDoS از چندین منبع توزیع شده (شبکه‌ی بات‌نت) به صورت همزمان انجام می‌شود. این پراکندگی مقابله با ddos را بسیار دشوارتر می‌کند.
چطور جلوی حملات ddos را بگیرم؟ (به‌طورکامل و صددرصدی)
جلوگیری کامل و صد در صدی از حملات DDoS، به خصوص حملات حجیم و پیچیده، بسیار دشوار است. هدف اصلی راهکارهاس ما نیز جلوگیری مطلق نیست؛ بلکه کاهش شدت حمله و به حداقل رساندن زمان قطعی سرویس (Downtime) و امکان بازیابی سریع است.
انگیزه مهاجمان از انجام حملات ddos چیست؟
انگیزه‌های متفاوتی پشت این حملات وجود دارد. رایج‌ترین آن‌ها شامل اخاذی مالی، ابراز اعتراضات سیاسی یا ایدئولوژیک، ضربه زدن به رقبا، انتقام‌جویی شخصی و حتی استفاده از حمله به عنوان پوششی برای نفوذهای سایبری دیگر است.
چگونه می‌توان فهمید که سایت هدف حمله DDoS قرار گرفته است؟
نشانه‌های رایج شامل کاهش شدید سرعت سایت یا سرویس، عدم دسترسی کاربران به سایت، مصرف غیرعادی و بالای منابع سرور (CPU، RAM، پهنای باند)، افزایش ناگهانی ترافیک از منابع مشکوک یا الگوهای غیرعادی و دریافت هشدارهای امنیتی از سیستم‌های مانیتورینگ است.
