در این مقاله به معرفی ابر خصوصی و مزیتهای آن میپردازیم. ابر خصوصی امنیت بیشتری را برای سازمانها به ارمغان میآورد اما به همان نسبت، هزینههای بیشتری هم دارد.
در ادامه سعی کردهایم تا به بیانی ساده، دلایل استقبال برخی از کاربران از ابر خصوصی را شرح دهیم.
ابر خصوصی چیست؟
در مقالهی زیر و بم ابر عمومی که در همین بلاگ منتشر شده است، ابر عمومی را همانند یک استخر همگانی درنظر گرفتهایم که برای تمام افراد یک جامعه قابل استفاده است.
اما گفتیم که افراد نگران ترجیح میدهند تا استخر خصوصی خود را بسازند و یا اجاره کنند. تفاوت ابر خصوصی و ابر عمومی نیز به همین شکل است.
یعنی در حالی که ابر عمومی با یک قیمت به صرفه و با بالاترین سرعت، کیفیت، مقیاس پذیری و انعطاف پذیری برای همه موجود است، اما برخی از کاربران Private Cloud را ترجیح میدهند.
دلیل استقبال برخی از سازمانها از Private Cloud، کاستن نگرانیهای امنیتی و نظارتی ابر است.
از آنجایی که ابر عمومی یا همان رایانش ابری، یک مکان چند مستاجره است، نگرانیهایی از قبیل امنیت و حفظ حریم خصوصی در آن مطرح میشود. چرا که در آن، منابع دیتاسنترهای ابری در میان چندین کاربر به اشتراک گذاشته میشوند.
در سالهای اخیر مستندات بسیاری مبنی بر امنیت بالای ابر عمومی ارائه شده است. با این حال بسیاری از سازمانها هزینههای گزاف راه اندازی ابر خصوصی را به جان میخرند.
منابع Private Cloud (ابر داخلی یا ابر شرکتی) فقط برای یک مشتری در دسترس میباشد و اصطلاحاً یک محیطِ تک مستاجر است.
به همین دلیل یک راهحل مناسب برای برآورده کردن الزامات مقرراتی سازمانهایی است که با اسناد محرمانه، مالکیت معنوی، اطلاعات شناسایی شخصی، سوابق پزشکی، دادههای مالی، اطلاعات دارویی یا سایر دادههای حساس سروکار دارد. این موارد تنها بخشی از کاربردهای ابر خصوصی هستند.
ابر خصوصی چه کاربردی دارد؟
سازمانی را در نظر بگیرید که سالها مشغول به کار است. این سازمان از همان ابتدا، جهت پیشبرد امورات کامپیوتری خود، تعداد زیادی سرور تهیه کرده است.
پس از مدتی به دلیل افزایش حجم نرمافزارها و توسعه کارها، دیگر آن سیستمهای قدیمی جوابگو نیستند. اینک سه راه پیش پای این سازمان قرار دارد.
1- تک تک آن سرورهای قدیمی را با سرورهای جدید جایگزین کند.
این راه اولین گزینهای است که به ذهن بسیاری از افراد خطور میکند. اما همیشه اولین گزینه بهترین گزینه نیست.
چرا که افزایش رو به رشد قیمتها، مانع از خرید تعداد زیادی سرور جدید و قوی خواهد شد.
2- استفاده از مجازیسازی
راه حل دوم ایجاد یک دیتاسنتر محلی و استفاده از نرم افزارهای مجازی ساز است که با آنها منابع دیتاسنتر را مدیریت و تقسیم کنند.
دومین گزینه راه مناسبی است. نرمافزار مجازیسازی یکی از راههای نجاتدهنده برای بسیاری از کسبوکارها است.
اما مسئلهای که وجود دارد این است که از این طریق، منابع ثابت هستند و در صورت نیاز بیشتر کِش نمیآیند!
در واقع مجازیسازی وظیفهی تقسیم و مدیریت منابع سرورهای موجود در داخل سازمان را برعهده دارد و نمیتواند درصورت نیاز، منابع بیشتری را به کاربران تخصیص دهد.
[مطالعه بیشتر: ما در مقالهی مجازیسازی ابری به طور کامل این فناوری را شرح دادهایم.]
3- از رایانش ابری استفاده کند
اما گزینه سوم یعنی رایانش ابری بهترین راه است. این گزینه که شامل تعداد زیادی سرور، شبکه، مجازی ساز ابری و ذخیرهساز است، منابع بی حدومرزی را به کاربران ارائه میدهد.
رایانش ابری شامل public cloud ،private cloud و hybrid cloud میشود. حال اگر اطلاعات این سازمان حساس و محرمانه باشند، بهتر است از ابر خصوصی استفاده کند.
از نمونه ارائه دهندگان بزرگ Private Cloud میتوان به مایکروسافت آژور، HPE ،VMVARE ،IBM و… اشاره کرد. همچنین آمازون وب سرویس بزرگترین ارائه دهنده ابرخصوصی در جهان میباشد.
مزایا و معایب ابر خصوصی
Private Cloud مزایای متفاوتی دارد که آن را از ابر عمومی متمایز میکند. چند مورد از این مزیتها را به صورت تیتروار آوردهایم.
- کنترل بیشتر برابر
- محیط ایزوله
- افزایش امنیت شبکه
- عملکرد بالا به دلیل اختصاص منابع مختص به یک سازمان
- قابلیت سفارشیسازی
- مطابقت کامل با استانداردهای نظارتی
با این حال این مدل معایبی نیز دارد که یکی از مهمترین آنها هزینهی بالای اجرا و نگهداری آن است. این هزینهها در انواع مختلف Private Cloud متفاوت است. در ادامه با انواع این مدل از رایانش ابری و ویژگیهای آن آشنا خواهیم شد.
انواع ابر خصوصی
Private Cloud انواع مختلفی دارد که در این بخش از مقاله به آن میپردازیم.
1- ابر خصوصی مجازی:
ابر خصوصی مجازی یا Virtual Private Cloud مدلی است که در آن ابر خصوصی در میان ابر عمومی محصور است. این مدل ارزانترین مدل Private Cloud است.
چرا که در آن ابر در محل شرکت ارائه دهنده خدمات ابری مستقر است و از زیرساختهای ابری عمومی آن استفاده میکند.
اما با این وجود شرکت ارائه دهنده ابری تضمین میکند که منابع ابر خصوصی مورد نظر از منابع ابر عمومی آن ایزوله بماند. اما تمام مزیتهای رایانش ابری را داشته باشد.
2- ابر خصوصی میزبانی شده:
در این روش میزان حساسیت بالاتر میرود و قیمت آن نیز تا حدودی افزایش مییابد. این ابر نیز همچنان در محل شرکت ارائه دهنده خدمات ابری مستقر است. با این تفاوت که زیرساخت اختصاصی خود را دارد. در محیط این ابرخصوصی، سرورها با سایر سازمانها به اشتراک گذاشته نمیشوند.
ارائه دهنده خدمات ابری، شبکه را پیکربندی میکند، سخت افزار را حفظ میکند و نرم افزار را به روزرسانی میکند، اما سرور تنها توسط یک سازمان اشغال میشود.
3- ابر خصوصی مدیریت شده:
در این روش از منابع دیتاسنترهای موجود در داخل سازمانها استفاده میشود و یا سرورهای جدیدی به آن اضافه میشود.
اینگونه تمام سرورها در داخل خود سازمان نگهداری میشوند، و نه در داخل شرکت ارائه دهندهی ابر.
در واقع در این روش پرهزینه، ابر در داخل سازمان موردنظر به وجود میآید. اما وظیفه مدیریت و نگهداری از این دیتاسنتر ابری برعهده شرکت ارائه دهنده خدمات ابری است.
4- ابر خصوصی On Premise:
این راهحل ابری داخلی به کاربران اجازه میدهد تا یک محیط ابری را به صورت داخلی میزبانی کنند. برای چنین مدل ابری، وجود یک دیتاسنتر داخلی، برای میزبانی سرور ابری ضروری است.
این نوع مدل Private Cloud بسیار امن است زیرا به صورت داخلی توسط بخش IT داخلی یک سازمان اجرا و مدیریت میشود. بنابراین سازمان کنترل کاملی بر امنیت، تنظیمات و مقیاس پذیری سرورهای خود دارد.
یکی از اشکالات این ابر این است که بخش فناوری اطلاعات شرکت مسئولیت هزینه و مدیریت ابر را بر عهده دارد. بنابراین این نوع از ابر نیز به همان اندازه IT سنتی به هزینههای کارکنان، مدیریت، تهیه و نگهداری نیاز دارند.
سرویسهای ابر خصوصی
بر خلاف ابر عمومی، تنها دو مدل خدمات ابری را می توان در یک Private Cloud ارائه کرد
زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS): که به شرکت اجازه می دهد از منابع زیرساختی مانند محاسبات، شبکه و ذخیره سازی به عنوان یک سرویس استفاده کند.
پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS): که به یک شرکت اجازه می دهد همه چیز را از برنامه های کاربردی ساده مبتنی بر ابر تا برنامه های کاربردی سازمانی با فعال سازی پیچیده ارائه دهد.
سرویس های ابر فردوسی
در این مقاله به بررسی ابر خصوصی پرداختیم و کمی از تفاوت آن با ابر عمومی گفتیم. در مقاله بعد نیز به تعریف کوتاهی از ابر ترکیبی میپردازیم.
اینک زمان آن رسیده است که با ابر فردوسی تنوع در سرویسهای ابری، پشتیبانی مطمئن و قیمتهای به صرفه را تجربه کنید.
چرا برخی سازمانها ترجیح میدهند به جای ابر عمومی، از ابر خصوصی استفاده کنند؟
چالشها و معایب استفاده از ابر خصوصی چیست و چگونه میتوان این مشکلات را مدیریت کرد؟
چه عواملی باعث میشود که هزینههای ابر خصوصی بالاتر از ابر عمومی باشد؟