توسط : پورت سرور (Server Port) یکی از مفاهیم بنیادی در شبکه است که نقش مهمی در هدایت صحیح ترافیکهای ورودی به سرور دارد. اما پورت سرور چیست؟ پورتها در واقع نقاط پایانی کاملاً مجازی هستند که سیستمعامل از آنها استفاده میکند تا تشخیص دهد هر درخواست شبکه باید به کدام سرویس یا نرمافزار ارسال شود.
هر پورت با یک عدد ۱۶ بیتی بین ۰ تا ۶۵۵۳۵ شناخته میشود و همین ساختار عددی به سیستم اجازه میدهد انواع ترافیک مثل HTTP، ایمیل یا انتقال فایل را از هم جدا کرده و بدون تداخل مدیریت کند. شناخت دقیق پورتها فقط برای درک شبکه نیست؛ بلکه برای امنیت سرور، تنظیم درست فایروال و جلوگیری از دسترسیهای ناخواسته کاملاً حیاتی است.
در این مقاله علاوهبر تعریف فنی و بررسی تفاوت پروتکلهای TCP و UDP، لیست کامل پورتهای رایج را مرور میکنیم و یاد میگیرید چگونه در سرورهای لینوکس و ویندوز، پورتهای باز را شناسایی و مدیریت کنید.
فهرست مطالب
شماره پورت و دستهبندی آن
برای اینکه دقیقاً متوجه شویم نحوه عملکرد پورت سرور چیست و ترافیک اینترنت چطور بدون تصادف به مقصد میرسد، باید بدانیم که این اعداد بهصورت تصادفی انتخاب نمیشوند. یک سازمان جهانی به نام IANA (مخفف Internet Assigned Numbers Authority) مسئولیت استانداردسازی و تخصیص این شمارهها را برعهده دارد تا در سراسر شبکه جهانی وب، هر سرویس زبان مشترکی داشته باشد.
IANA پورتها را به سه دسته اصلی تقسیم کرده است. این دستهبندی به مدیران شبکه کمک میکند تا بدانند کدام پورتها برای سرویسهای حیاتی رزرو شدهاند و کدامیک را میتوانند آزادانه برای برنامههای اختصاصی خود استفاده کنند. در جدول زیر این سه دسته را مشاهده میکنید:
جدول ۱- دستهبندی استاندارد شماره پورتها
| نام دسته | اصطلاح انگلیسی | بازه شماره پورت | کاربرد و توضیحات |
|---|---|---|---|
| پورتهای سیستمی | System / Well-known Ports | ۰ تا ۱۰۲۳ | اینها معروفترین پورتها هستند که برای سرویسهای اصلی اینترنت (مثل وب، ایمیل و انتقال فایل) رزرو شدهاند. سیستمعاملها معمولاً اجازه تغییر این پورتها را به کاربران عادی نمیدهند. |
| پورتهای ثبتشده | Registered / User Ports | ۱۰۲۴ تا ۴۹۱۵۱ | شرکتها و توسعهدهندگان میتوانند این پورتها را برای نرمافزارهای خاص خود (مثل دیتابیسها یا بازیهای آنلاین) در IANA ثبت کنند تا از تداخل جلوگیری شود. |
| پورتهای داینامیک | Dynamic / Private Ports | ۴۹۱۵۲ تا ۶۵۵۳۵ | این پورتها نیاز به ثبت ندارند و معمولاً برای ارتباطات موقت و کوتاهمدت سمت کلاینت (کاربر) استفاده میشوند. وقتی مرورگرتان را میبندید، این پورت آزاد میشود. |
نکته: اگر قصد راهاندازی سرویس خاصی را دارید، همیشه توصیه میشود از پورتهای ثبتشده یا داینامیک استفاده کنید تا با سرویسهای سیستمی تداخل پیدا نکنید.
تفاوت پورت سختافزاری و نرمافزاری
در علم کامپیوتر کلمه «پورت» مشترک لفظی است و گاهی باعث سردرگمی میشود. پس دقیقاً منظور از پورت سرور چیست؟ آیا همان سوکتی است که کابل شبکه را به آن وصل میکنیم؟ خیر.
بیایید این ابهام را با یک تفکیک ساده برطرف کنیم:
- پورت سختافزاری (Physical Port): قطعاتی فیزیکی و قابل لمس هستند که روی مادربرد یا پشت کیس سرور مشاهده میکنید. مثل پورت LAN (برای اتصال کابل اترنت) یا پورتهای USB. وظیفه آنها برقراری اتصال فیزیکی بین دستگاههاست.
- پورت نرمافزاری یا لاجیکال (Logical Port): همان موضوع بحث ماست. اینها وجود خارجی و فیزیکی ندارند؛ بلکه عددهایی هستند که سیستمعامل از آنها برای آدرسدهی ترافیک به برنامههای مختلف استفاده میکند.
وقتی شما یک سرور تهیه میکنید، با پورتهای سختافزاری کاری ندارید (چون سرور در دیتاسنتر است و کابلکشی شده)؛ تمام دغدغه شما مدیریت پورتهای نرمافزاری است تا مشخص کنید کاربران بتوانند سایت شما را ببینند یا خیر. بنابراین در تمام متون تخصصی وب و شبکه، هرجا صحبت از انواع پورت سرور شد، منظور همان درگاههای مجازیِ تبادل داده است.
تفاوت پورت TCP و UDP
وقتی درحال بررسی انواع پورت سرور هستید، فقط دانستن شماره پورت (مثلاً ۸۰ یا ۵۳) کافی نیست. دادهها برای اینکه از این پورتها عبور کنند، نیاز به یک روش حملونقل دارند. در علم شبکه کامپیوتری، این روشها همان پروتکلهای TCP و UDP هستند. تقریباً تمام ترافیک سرور شما روی یکی از این دو بستر سوار میشود و دانستن تفاوت آنها برای تنظیم صحیح امنیت سرور حیاتی است.
بیایید با دو مثال ساده که در زندگی روزمره تجربه کردهاید این تفاوت را بررسی کنیم:
پروتکل TCP (دقیق و مطمئن):
این پروتکل مخفف Transmission Control Protocol است و اولویت اول آن دقت است. TCP شبیه پست پیشتاز با رسید تحویل عمل میکند. قبلاز ارسال داده، یک اتصال (Connection) برقرار میشود، دادهها ارسال میشوند و گیرنده حتماً باید اعلام کند که «بسته را سالم دریافت کردم». اگر بخشی از داده گم شود، دوباره ارسال میشود.
کاربرد: جاهایی که صحت اطلاعات مهمتر از سرعت است. مثل وبگردی (HTTP/HTTPS)، ایمیل و انتقال فایل (FTP). شما نمیخواهید ایمیلتان نصفه به دستتان برسد!
پروتکل UDP (سریع و بیواسطه):
این پروتکل مخفف User Datagram Protocol است و اولویت آن سرعت است. UDP شبیه پخش زنده فوتبال یا مکالمه تلفنی است. دادهها پشتسرهم و با سرعت بالا شلیک میشوند و فرستنده منتظر تأیید دریافت نمیماند. اگر چند فریم از تصویر بازی فوتبال بپرد، پخش متوقف نمیشود و ادامه مییابد.
کاربرد: جاهایی که تأخیر (Lag) غیرقابلتحمل است. مثل استریم ویدیو، بازیهای آنلاین و سرویسهای سریع مثل DNS.
جدول ۲- مقایسه پروتکلهای UDP و TCP
| ویژگی | TCP | UDP |
|---|---|---|
| نوع ارتباط | اتصالگرا (Connection-oriented) | بدون اتصال (Connection-less) |
| تضمین تحویل | دارد (دادههای گمشده باز ارسال میشوند) | ندارد (Fire and Forget) |
| سرعت | کمتر (بهخاطر بررسی خطا) | بسیار بالا |
| نمونه پورتها | 80 (Web), 22 (SSH), 21 (FTP) | 53 (DNS), 67 (DHCP) |
چرا این موضوع مهم است؟
زمانی که میخواهید امنیت پورت سرور را تأمین کنید یا در فایروال (firewall)، قانونی بنویسید، باید دقیقاً نوع پروتکل را مشخص کنید. برای مثال، پورت ۵۳ (DNS) هم از TCP استفاده میکند و هم UDP؛ اما اگر فقط پورت ۵۳ را روی TCP باز کنید، ممکن است درخواستهای سریع DNS کاربران را مسدود کنید. پس هنگام باز کردن پورتها در فایروال (چه در ویندوز و چه لینوکس)، همیشه به نوع پروتکل سرویستان دقت کنید.
معرفی پورتهای رایج سرور
حالا که فهمیدیم پورت سرور چیست و با مفاهیم پایه آشنا شدیم، وقت آن است که جعبهابزار اصلی یک مدیر سرور را بشناسیم. هزاران پورت وجود دارد، اما در واقعیت مدیریت یک سرور (چه لینوکسی و چه ویندوزی) حول محور ۱۰ تا ۱۵ پورت اصلی میچرخد. شناخت این پورتها به شما کمک میکند تا هم عیبیابی (Troubleshooting) سریعتری داشته باشید و هم جلوی حفرههای امنیتی را بگیرید.
در ادامه، لیست پورتهای رایج در سرورها را براساس کاربردشان بررسی میکنیم.
پورتهای انتقال فایل و دسترسی از راه دور
این دسته، دروازههای ورود شما بهعنوان مدیر (Admin) به داخل سرور هستند. اگر این پورتها بسته باشند، عملاً دسترسی شما به فایلها و تنظیمات سرور قطع میشود.
۱- پورت ۲۰ و ۲۱ (FTP یا File Transfer Protocol):
این پروتکل کلاسیکترین روش برای آپلود و دانلود فایل در سرور است. پورت ۲۱ برای ایجاد فرمان (Command) و احراز هویت استفاده میشود و پورت ۲۰ وظیفه انتقال خودِ دادهها را دارد.
نکته امنیتی: FTP اطلاعات را بهصورت متن ساده (Clear Text) منتقل میکند. امروزه پیشنهاد میشود جای آن از SFTP (که از بستر امن SSH استفاده میکند) بهره ببرید.
۲- پورت ۲۲ (SSH یا Secure Shell):
اگر بپرسید حیاتیترین پورت سرور لینوکس کدام است؟ بیتردید پاسخ پورت ۲۲ است. SSH جایگزین امنی برای روشهای قدیمی است که تمام دستورات و دادهها را رمزنگاری میکند. تقریباً تمام مدیران سرور برای اتصال به ترمینال لینوکس و اجرای دستورات از این پورت استفاده میکنند. (اگر درحال یادگیری اتصال به سرور هستید، آموزشهای مربوط به SSH را جدی بگیرید).
۳- پورت ۲۳ (Telnet):
نسل قبلاز SSH است! تلنت اجازه دسترسی به خط فرمان سرور را میدهد اما یک ایراد بزرگ دارد: هیچچیزی رمزنگاری نمیشود. یعنی اگر کسی در شبکه باشد، میتواند نام کاربری و رمز عبور شما را شنود کند.
- توصیه: این پورت را همیشه بسته نگه دارید مگر در موارد بسیار خاص و ایزوله.
۴- پورت ۳۳۸۹ (RDP یا Remote Desktop Protocol):
ویندوز با گرافیک زنده است. پورت ۳۳۸۹ دروازه اصلی پورت سرور ویندوز است که به شما اجازه میدهد از راه دور به محیط دسکتاپ سرور متصل شوید (همان ابزار Remote Desktop Connection). بهدلیل محبوبیت بالا، این پورت همیشه هدف حملات بروتفورس است؛ بنابراین تغییر شماره پورت پیشفرض آن یکی از اولین اقدامات امنیتی در سرورهای ویندوزی است.
مقاله مرتبط: RDP چیست؟ راهنمای کامل پروتکل ریموت دسکتاپ
پورتهای وب و ایمیل
این پورتها برای ارائه خدمات به کاربران نهایی (End-users) باز میشوند. وقتی کاربری آدرس سایت شما را وارد میکند، در واقع دارد دَرِ یکی از این پورتها را میکوبد.
۱- پورت ۸۰ (HTTP):
استاندارد اولیه وب. هر وبسایتی که بدون قفل امنیتی باز میشود از پورت ۸۰ استفاده میکند. در سرویسهای پیشرفته مثل سرور ابری، معمولاً ترافیک این پورت بهصورت خودکار به پورت امن (۴۴۳) ریدایرکت میشود.
۲- پورت ۴۴۳ (HTTPS):
نسخه امن وبگردی. این پورت ترافیک وب را روی بستر SSL/TLS رمزنگاری میکند. امروزه برای سئو و اعتماد کاربران، باز بودن این پورت و داشتن گواهی SSL از نان شب واجبتر است. مرورگرها سایتهایی که پورت ۴۴۳ فعالی ندارند را بهعنوان ناامن نشان میدهند.
۳- پورتهای ایمیل (SMTP, POP3, IMAP):
ارسال و دریافت ایمیل فرایند پیچیدهای است که چندین پورت را درگیر میکند:
- ۲۵ (SMTP): برای ارسال ایمیل استفاده میشود. (بسیاری از دیتاسنترها برای جلوگیری از اسپم، این پورت را بهصورت پیشفرض محدود میکنند).
- ۱۱۰ (POP3): برای دریافت ایمیل و دانلود آن روی دستگاه کاربر (ایمیل از سرور پاک میشود).
- ۱۴۳ (IMAP): روش مدرنتر برای دریافت ایمیل که پیامها را روی سرور نگه میدارد تا از چند دستگاه قابل دسترسی باشند.
پورتهای دیتابیس و مدیریت شبکه
نرمافزارها و سایتهای پویا برای ذخیره اطلاعات نیاز به پایگاه داده (Database) دارند. این پورتها معمولاً باید فقط برای «لوکال هاست» (خود سرور) یا IPهای خاص باز باشند نه برای کل دنیا. حالا ببینیم اعضای این خانواده از پورت سرور چیستند.
۱- پورت ۳۳۰۶ (MySQL / MariaDB):
محبوبترین پورت سرور لینوکس و وب است. سیستمهای مدیریت محتوا مثل وردپرس ازطریق این پورت با پایگاه داده صحبت میکنند. باز گذاشتن عمومی این پورت، ریسک امنیتی بالایی دارد.
۲- پورت ۱۴۳۳ (SQL Server):
پورت استاندارد برای پایگاه داده مایکروسافت (Microsoft SQL Server). اگر از نرمافزارهای سازمانی روی ویندوز سرور استفاده میکنید، سروکار شما با این پورت خواهد بود.
۳- پورت ۵۳ (DNS یا Domain Name System):
پورت حیاتی و نامرئی است! وقتی نام دامنه (Domain) (مثل https://www.google.com/search?q=google.com) را تایپ میکنید، سیستم شما به پورت ۵۳ سرور DNS درخواست میفرستد تا IP آن سایت را پیدا کند. همانطورکه در بخش قبل گفتیم، این پورت معمولاً از پروتکل UDP برای سرعت بیشتر استفاده میکند.
جدول ۳- خلاصه پورتهای ضروری برای بررسی سریع
| شماره پورت | سرویس | کاربرد اصلی | نوع پروتکل معمول |
|---|---|---|---|
| ۲۰/۲۱ | FTP | انتقال فایل | TCP |
| ۲۲ | SSH | مدیریت امن لینوکس | TCP |
| ۸۰/۴۴۳ | HTTP/S | وبسایت | TCP |
| ۳۳۸۹ | RDP | ریموت دسکتاپ ویندوز | TCP/UDP |
| ۳۳۰۶ | MySQL | دیتابیس | TCP |
مدیریت پورت در سرور
تا اینجا فهمیدیم که پورت سرور چیست و کدامیک از آنها حیاتی هستند. اما دانش تئوری بدون توانایی اجرا در دنیای مدیریت سرور فایدهای ندارد. یکی از سؤالات پرتکرار کاربران این است که: «چطور پورت سرور را پیدا کنیم و بفهمیم کدام برنامهها بهصورت پنهانی درحال گوش دادن (Listening) به شبکه هستند؟»
مدیریت پورت در سرور یعنی داشتن دید کامل نسبت به ترافیک ورودی و خروجی. اگر پورتی باز باشد و شما ندانید چه سرویسی پشت آن است، عملاً دعوتنامهای برای هکرها فرستادهاید. در ادامه روشهای بررسی و ایمنسازی پورتها را در دو سیستمعامل محبوب سرور بررسی میکنیم.
پیدا کردن پورتهای باز در لینوکس
در مدیریت پورت سرور لینوکس، ترمینال (Terminal) بهترین ابزار شماست. اگرچه ابزارهای زیادی وجود دارد، اما سه دستور زیر پذیرفتهشده هستند:
۱- دستور ss -tuln:
این دستور جایگزین مدرن netstat است و سرعت بسیار بالاتری دارد.
- -t: نمایش پورتهای TCP
- -u: نمایش پورتهای UDP
- -l: فقط نمایش پورتهای درحال گوش دادن (Listening)
- -n: نمایش شماره پورت بهجای نام سرویس (برای دقت بیشتر)
۲- دستور netstat -tuln:
اگر روی سرورهای قدیمی کار میکنید که ss ندارند، این دستور همان کار را انجام میدهد. (ممکن است نیاز به نصب پکیج net-tools داشته باشید).
۳- دستور lsof -i -P -n (با جزئیات دقیق):
اگر میخواهید دقیقاً بدانید کدام فایل یا پروسه خاص، پورت را اشغال کرده است، این دستور عالی است.
نمونه خروجی دستور ss -tuln در لینوکس:
//در خروجی زیر میبینید که پورت ۲۲ (SSH) و ۸۰ (Web) باز هستند://
State Recv-Q Send-Q Local Address:Port Peer Address:Port
LISTEN 0 128 *:22 *:*
LISTEN 0 128 *:80 *:*پیدا کردن پورتهای باز در ویندوز
برای بررسی پورت سرور ویندوز، نیازی به نصب نرمافزار جانبی نیست. ابزار CMD تمام نیاز شما را برطرف میکند.
- دستور طلایی: netstat -ano
با اجرای این دستور در Command Prompt، لیستی از تمام اتصالات فعال را میبینید.
چطور بفهمیم کدام برنامه است؟
بعداز اجرای دستور، عدد ستون PID را بردارید، Task Manager را باز کنید، به تب Details بروید و آن PID را پیدا کنید. مثلاً میبینید که PID شماره ۱۲۵۰ مربوط به sqlservr.exe است.
نحوه باز و بسته کردن پورت (فایروال)
پساز شناسایی، نوبت به اقدام میرسد. بستن پورت سروری که استفاده نمیشود، اولین خط دفاعی دربرابر نفوذ است. این کار توسط فایروال انجام میشود.
در لینوکس (UFW و Iptables):
اگر از توزیعهایی مثل اوبونتو استفاده میکنید، ابزار UFW (Uncomplicated Firewall) سادهترین راه برای امنیت پورت سرور است.
- مثال باز کردن: sudo ufw allow 80/tcp
- مثال بستن: sudo ufw deny 21
نکته حیاتی: قبل از فعالسازی فایروال، مطمئن شوید پورت SSH یا ۲۲ را باز کردهاید، وگرنه دسترسی خودتان به سرور قطع میشود!
در ویندوز (Windows Firewall):
باید از ابزار گرافیکی Windows Firewall with Advanced Security استفاده کنید. در بخش Inbound Rules میتوانید مشخص کنید که ترافیک ورودی به کدام پورتها اجازه عبور (Allow) دارد و کدامیک مسدود (Block) شود.
امنیت پورت سرور
اگر عمارتی داشته باشد که مثلاً ۶۵ هزار درب ورودی و پنجره دارد. آیا منطقی است که همه آنها را باز بگذارید؟ قطعاً خیر. در دنیای شبکه نیز هر پورت باز یک مسیر بالقوه برای ورود هکرهاست؛ بنابراین بحث امنیت پورت سرور صرفاً یک توصیه نیست، بلکه یک ضرورت است.
هکرها از ابزارهایی به نام پورت اسکنر (Port Scanner) استفاده میکنند که بهصورت خودکار تمام IPهای اینترنت را بررسی میکنند تا ببینند کدام سرورها پورتهای حساس (مثل ۲۲ یا ۳۳۸۹) را باز گذاشتهاند. به محض پیدا کردن یک پورت باز، حملات «بروتفورس» (Brute-force) -زیر مجموعه حملات ddos– برای حدس زدن رمز عبور شروع میشود.
برای ایمنسازی پورتها سه قانون طلایی را رعایت کنید:
قانون حداقل دسترسی (Least Privilege):
فقط پورتهایی را باز بگذارید که واقعاً به آنها نیاز دارید. اگر وبسایت دارید، فقط ۸۰ و ۴۴۳ باز باشند. پورتهای دیتابیس (مثل ۳۳۰۶) نباید هیچوقت روی اینترنت عمومی باز باشند.
تغییر پورتهای پیشفرض:
یکی از سادهترین ترفندهای امنیتی، تغییر شماره پورت سرویسهای مهم است. مثلاً در تنظیمات سرور لینوکس، نسبت به تغییر پورت SSH از ۲۲ به عددی مثل ۲۲۴۵ اقدام کنید. همین کار ساده، شما را از تیررس بسیاری از رباتهای اسکنر خودکار خارج میکند.
نظارت مداوم:
همیشه با دستوراتی که در بخش قبل یاد گرفتید، وضعیت پورتها را چک کنید. گاهی نصب یک نرمافزار جدید، بدون اطلاع شما پورتی را باز میکند که میتواند خطرناک باشد.
امنترین زیرساخت برای مدیریت پورت سرور
مدیریت دستی تمام این پورتها، تنظیم فایروالهای پیچیده و نگرانی همیشگی بابت امنیت، بخشی جداییناپذیر از مدیریت سرورهای سنتی است. اما امروزه بسیاری از مدیران فنی ترجیح میدهند بهجای درگیری با سختافزار و تنظیمات اولیه امنیتی، از زیرساختهایی مثل سرور ابری (cloud server) استفاده کنند.
اگر هنوز دقیقاً نمیدانید تکنولوژی ابری چطور این بار را از دوش شما برمیدارد، پیشنهاد میکنم مقاله جامع سرور ابری یا Cloud Server چیست را مطالعه کنید.
بهطور خلاصه، در این سرویس شما با یک لایه امنیتی و فایروال پیشرفته محافظت میشوید.
در ابر فردوسی، ما معماری سرورها را بهگونهای طراحی کردهایم که دغدغههای زیرساختی شما بهحداقل برسد. وقتی از سرویس ابری ما استفاده میکنید، فقط یک فضای میزبانی اجاره نمیکنید؛ بلکه به مجموعهای از ابزارهای قدرتمند دسترسی دارید:
- امنیت شما با فایروالهای قدرتمند و سیستمهای مانیتورینگ لحظهای تضمین میشود تا نگران حملات روی پورتهای باز نباشید.
- برخلاف هاستهای اشتراکی، منابع شما در محیطی ایزوله و امن (NVMe) ارائه میشود.
- دسترسی به DNS و فضای اختصاصی برای دریافت پکیجها با مسیری پرسرعت و دور از تحریمها، همراه با ترافیک نیمبها
- فقط بهازای ساعاتی که سرور روشن است هزینه میپردازید. هر وقت کارتان تمام شد، سرور را خاموش کنید تا هزینهای برای CPU و RAM نپردازید.
- اگر ترافیک سایتتان ناگهان بالا رفت، بدون اختلال منابع را افزایش دهید.
- با ۱۰۰ هزارتومان اعتبار رایگان ابر فردوسی بدون هیچ ریسکی کار خود را شروع میکنید.
منابع:
iana | quora | geeksforgeeks | cloudflare | wikihow
جمعبندی
در این مقاله سعی کردیم خیلی ساده بررسی کنیم که پورت سرور چیست و چرا نباید نسبت به آن بیتفاوت باشیم. دیدیم که پورتها دقیقاً مثل درهای ورودی یک ساختمان هستند؛ باز بودن پورتهای درست (مثل ۸۰ و ۴۴۳) باعث رونق کسبوکارتان میشود و بازماندن پورتهای اشتباه (مثل تلنت)، امنیتتان را بهخطر میاندازد. شناخت تفاوت TCP و UDP و تسلط بر دستورات مدیریت پورت در لینوکس و ویندوز، اولین قدم برای تبدیل شدن به یک مدیر سرور حرفهای است.
اگر در هنگام چک کردن پورتهای سرور خود با خروجی ناآشنایی روبهرو شدید یا سؤالی درباره بستن پورتهای خاص دارید، حتماً در بخش نظرات بپرسید تا با هم بررسی کنیم.
سؤالات متداول
پورت سرور چیست؟
پورت سرور (Server Port) یک نقطه اتصال مجازی یا منطقی در سیستمعامل است که با یک شماره مشخص میشود. این پورتها وظیفه دارند ترافیک ورودی شبکه را به سرویسها و نرمافزارهای خاصی (مانند وبسایت، ایمیل یا دیتابیس) هدایت کنند تا دادهها به مقصد درست خود برسند.
تعداد کل پورتهای سرور چقدر است؟
در مجموع ۶۵,۵۳۵ شماره پورت وجود دارد. این پورتها به سه دسته تقسیم میشوند: پورتهای سیستمی (۰ تا ۱۰۲۳)، پورتهای ثبتشده (۱۰۲۴ تا ۴۹۱۵۱) و پورتهای داینامیک یا خصوصی (۴۹۱۵۲ تا ۶۵۵۳۵).
آیا دو نرمافزار میتوانند همزمان از یک پورت استفاده کنند؟
خیر. در یک آدرس IP مشخص، هر پورت فقط میتواند توسط یک سرویس یا نرمافزار اشغال شود. اگر دو برنامه بخواهند همزمان از یک پورت (مثلاً ۸۰) استفاده کنند، با خطای «Port already in use» مواجه میشوید.
تفاوت اصلی پورت ۸۰ و ۴۴۳ چیست؟
هر دو برای نمایش وبسایت هستند. پورت ۸۰ مخصوص پروتکل HTTP است که اطلاعات را رمزنگاری نمیکند (ناامن)، اما پورت ۴۴۳ مخصوص HTTPS است که اطلاعات را رمزنگاری کرده و امنیت کاربران را تأمین میکند.
خطرناکترین پورتهای سرور کدامند؟
پورتهایی که اطلاعات را رمزنگاری نمیکنند بیشترین ریسک را دارند. پورت ۲۳ (Telnet) و پورت ۲۱ (FTP) ازجمله خطرناکترینها هستند. همچنین باز گذاشتن پورت ۳۳۸۹ (ریموت دسکتاپ) بدون محدودیت فایروال، خطر حملات بروتفورس را افزایش میدهد.
پورت فورواردینگ (Port Forwarding) چیست؟
تکنیکی است که در آن ترافیک ورودی به یک پورت خاص در روتر یا فایروال، به یک پورت و دستگاه مشخص در داخل شبکه داخلی هدایت میشود. این کار برای دسترسی به سرورهای داخلی ازطریق اینترنت استفاده میشود.
چرا پورت ۲۵ (SMTP) در بیشتر سرورها بسته است؟
بسیاری از دیتاسنترها و سرویسدهندگان ابری پورت ۲۵ را بهصورت پیشفرض میبندند تا از ارسال ایمیلهای اسپم (Spam) توسط سرورهای آلوده جلوگیری کنند. برای ارسال ایمیل معمولاً از پورتهای جایگزین مثل ۵۸۷ استفاده میشود.
چطور بفهمیم یک پورت روی سیستم ما باز است؟
در سیستمعامل ویندوز میتوانید از دستور netstat -ano در CMD استفاده کنید و در لینوکس دستور ss -tuln یا netstat -tuln در ترمینال، لیست تمام پورتهای باز و درحال گوشدادن (Listening) را به شما نشان میدهد.
